หนังใหญ่ หนังใหญ่ จัดเป็นมหรสพเก่าแก่ของไทยที่สูงค่า
และเป็นที่รวมของ
ศิลปะแขนงต่างๆตั้งแต่ศิลปะการจําหลักตัวหนัง
ระบายสีสันศิลปะ
การเชิดตัวหนังที่จะก่อชีวิตให้กับตัวหนัง
ขณะโลดเต้นอยู่หน้าจอ
ขนาดใหญ่ ศิลปะการร้อง การพากย์ การเจรจาซึ่งไม่ต่างไปจาก
บทโขนเพราะหนังใหญ่จะเล่นเรื่องรามเกียรติ์ [link] เป็นพื้นแบบ
เดียวกับโขน
การกะแสงไฟให้ส่องต้องจอหนัง
ก็เป็นศิลปะที่ต้องใช้ฝีมืออย่างยิ่ง
เพื่อให้แสงเงา ทอดพอเหมาะพอดีเมื่อนําตัวหนังไปทาบหรือเคลื่อน
ไหวหน้าจอหนังใหญ่จึงมีเงื่อนไขสําคัญอย่างเดียวกับหนังตะลุง
ที่ต้องเล่นเฉพาะกลางคืนยิ่งเป็นคืนเดือนมืดยิ่งดีเพราะแสงไฟหน้า
จอจะเด่นกระจ่างขึ้นมาก ตัวหนังที่สร้างนี้ยังมีหลายประเภท
เช่น
หนังนั่งเมือง (หรือหนังปราสาท
/นั่งในปราสาท) หนังง่า
(หรือหนังสู้รบ)
อันหมายถึงลักษณะทีท่าของหนังตัวนั้นๆ
ในเหตุการณ์หรือฉากที่ต่างกันออกไป
ผู้เชิดที่ชํานาญจะโลดเต้นไปพร้อมกับตัวหนังที่อยู่ในมือทั้งสอง
ซึ่งตัวหนังแต่ละตัวมีนํ้าหนักมาก แต่ผู้เชิดจะต้องแสดงอาการ
เคลื่อนไหวอย่างให้อารมณ์และว่องไวด้วยเหตุนี้ลีลาการเต้น
ของตัวหนังจึงเคลื่อนไปพร้อมกับลีลาการเต้นของผู้เชิดคนดู
บางคนจึงอาจเพลิดเพลินกับลีลาของตัวผู้เชิดมากกว่าลีลาของตัว
หนังการเชิดหนังใหญ่ต่างจากการเชิดหนังตะลุงที่ซ่อนตัวผู้เชิด
ไว้เบื้องหลังม่านหรือจอด้วยเหตุที่ความซับซ้อนของการแสดงหนัง
ใหญ่มีมากนี้เอง จึงทําให้มหรสพชนิดนี้นับวันจะเหลือคณะที่เล่น
อยู่ไม่กี่ราย เช่น ที่วัดขนอน จังหวัดราชบุรีและวัดพลับพลาไชย
จังหวัดเพชรบุรี เท่านั้น
Link to Ramayana Page
|