ความจริงหล่อนเกือบจะหนีกองทุกข์ทั้งสามกองนั้นพ้นอยู่แล้ว ถ้าหากไม่เผอิญมีรถตำรวจผ่านมา
แต่ตอนนี้ ... ต่อหน้านายตำรวจคนนี้ ... หล่อนได้ตั้งใจเด็ดเดี่ยวแล้ว

In fact, the young woman would have been successful in escaping the three little piles of suffering at the bus stop if a squad car had not happened to be passing by at that moment.  Now she sat before the lieutenant at the police station.

"คุณตำรวจเชื่อเรื่องบุญเรื่องบาปรึเปล่า" นี่หล่อนกล้าคุยกับเขาเชียว
"เชื่อซี ... เชื่อว่าแม่บาปหนาอย่างเธอนี่ ตายไปต้องนกนรกแน่"

"Mr. Policeman, don't you believe in merit and in sin?"  What nerve she had!
"I believe.  I believe that a woman with sins as serious as yours will go straight to hell."

"คุณไม่เข้าใจ ... ชั้นว่าถ้าคุณว่าชั้นบาป ต้องรับบาปตกนรก 
ทำไมคุณต้องจับชั้นล่ะ ... ก็ให้นรกตามมาลงโทษชั้นซิ ... คุณมายุ่งกับชั้นทำไม"

"You don't understand.  If I'm such a big sinner, and I have to pay for my sins by going to hell, then why do you arrest me?  Instead of bothering with me, why don't you just let hell take care of me?"

นายตำรวจรู้สึกขวางหูขวางตา การสอบสวนผู้ต้องหาส่วนมากแม้จะปากแข็ง แต่ก็มีเหตุผล
ชวนเชื่อได้มากกว่านี้ แต่หล่อนนี่มีแค่ศาสนาลม ๆ แล้ง ๆ มาบังหน้า และเป็นชนิดปัญญาอ่อน 
เห็นทีคงต้องส่งไปให้หมอโรงพยาบาลประสาท หรือไม่ก็ปล่อยหล่อนไปตามเรื่อง
แต่เด็ก ๆ ล่ะ น่าจะส่งสถานสงเคราะห์หรือไม่ก็ให้ไทยรัฐตีข่าว เดี๋ยวก็มีศรัทธาหลั่งไหลมาถมไป...
ดูมันง่ายดี พวกหนังสือพิมพ์รอข่าวพาดหัวหรือรออะไรสักอย่างให้เกิดขึ้นอยู่แล้ว ... เอาละ ...
เขาคงต้องรอถามพ่อของเด็กเสียก่อนว่าเรื่องราวเป็นมาเกิดขึ้นอย่างไร

The lieutenant was becoming very angry.   Most offenders, when you interrogated them, no matter how obstinate they might be, at least could come up with a more rational excuse for what they had done than this.   The woman had nothing to say for herself besides these feeble-minded religious ramblings.  He probably would have to send her off to the doctors at the mental hospital.  That or just let her go.  But the children would have to be sent to the welfare office - or he could give the story to Thai Raht.  Just the kind of headline they were always looking for.  At the least, some good-hearted people would read about the children, maybe do something for them.  Easy.  On the other hand, he probably ought to talk to their father before doing  anything.

"พ่อมันน่ะเหรอ ไอ้ห่านั่นมันไม่รับด้วยซ้ำว่าเป็นลูกมัน"
หล่อนพูดขึ้นราวกับรู้คำถาม ก่อนเปลี่ยนเรื่อง
"ขอบุหรี่ตัว ได้มั้ย"

"Their father?" the woman said suddenly, as if she were reading his thoughts.  
"The son of a bitch won't even admit they're his.  Can I have a cigarette?"

นายตำรวจรู้สึกโกรธที่หล่อนดูไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง แว่บหนึ่งเขาคิดว่าหล่อนคงเป็นกะหร่ี
แต่แล้วก็เลิกคิดเพราะกะหรี่นั้นมักเลี้ยงลูกของตัวเอง เขามองบุหรี่ในมือก่อนที่จะขยี้ลงในจาน
แล้วเข่ียซองแปดห้าที่มีเหลืออยู่ตัวเดียวไปให้หล่อน

The lieutenant, further annoyed at her presumption, wondered suddenly if she might be a prostitute.  But in the next moment he changed his mind, for a prostitute is likely to raise her own children.  He looked at the lit cigarette in his hand, stubbed it out in the ashtray, then pushed his pack of imported "85"s, with its one remaining cigarette, across the table toward her.

"ฉันรู้ว่าเธอคงมีเรื่องไม่สบายใจ ผัวไม่หาเลี้ยง มัวไปหลงเมียน้อย แต่ลูกน่ะมันไม่รู้เรื่องด้วยนะ
ถ้าเธอปล่อยให้มันเป็นเด็กข้างถนน โตขึ้นมันก็เป็นขโมย ติดยา ถ้าเป็นผู้หญิงก็อาจไปขายตัว ถึงจะยกให้คนอื่นไปยังไงมันก็ไม่เหมือนอยู่กะพ่อแม่ เด็กโตขึ้นมันจะน้อยใจ ทำให้มันเกิดมา
แล้วไม่เลี้ยงดู คิดดูดี ๆ นะ ถ้าเธออยากหางานทำฉันจะช่วยฝากงานร้านอาหารหรืองานบ้านให้ก็ได้
หาห้องเช่าถูก ๆ เข้าสักห้อง เด็ก ๆ ฉันจะพาไปฝากสถานรับเลี้ยงเด็กให้ แต่เลิกงานแล้ว
ต้องไปรับลูกมานอนด้วย ตกลงไหม . . . เอ้า . . . กินข้าวเสีย"

นายตำรวจร่ายยาวเหมือนจะพูดเรื่องราวให้จบในวันเดียวแบบเทศน์มหาชาติ

"I know you have troubles.  Your husband won't support the children; he's infatuated with a minor wife - but the children, they don't know about any of this.  If you toss them away like this, leave them at the side of the road, they'll become thieves, probably drug addicts.  The girls will end up selling their bodies.  Even if you give them to somebody else, it isn't the same as growing up with their own parents.  They will feel inferior to other people when they grow up.  You give birth to them, then you don't take care of them - think about it.  If you want to find work, I can help you find work.  Maybe in a restaurant, or cleaning house.  I can help you find a cheap room to rent.  The children can go to day care, but when you get off work, you have to pick them up, take them home with you to sleep.  How about that?  Here, eat your food,"   he added, gesturing toward the plate of food that had been put in front of   her some time before.  It had been a long speech, like a day's worth of the Annual Sermon.