วันเลือกตั้งมาถึง และผ่านไปอย่างเรียบร้อย ทางราชการ
ประกาศผล เมื่อเวลาสองทุ่มเศษๆประกาศผลไปไม่นาน หมู่หวด
ก็กระหืดกระหอบขึ้นไปพบนายร้อยเวรบนสถานีตำรวจ
"ตายกันครั้งนี้แหละ หมวดครับ" สิบตำรวจตรีหวดพูดอย่างร้อนรน
"ก็นายเขินน่ะซี เมาอาละวาดกลางตลาด ผมจึงเอามาขังทิ้งไว้ตั้งแต่เช้า นี่ก็เป็นผู้แทนเสียแล้ว ผมคงอยู่อำเภอนี้ไม่ได้แน่" น้ำเสียงเต็มไปด้วยความวิตก
"แย่ แย่แน่ นี่ปล่อยไปหรือยัง" นายร้อยเวรเงยหน้าขึ้นจากรายงานประจำวัน แต่สิบตำรวจตรีหวดหายไปเสียแล้วจึงเดินไปไขประตูห้องขัง ทั้งสามนอนฟุบไม่เป็นระเบียบกลิ่นคาวของ
อาเจียนระคนกับกลิ่นของโสโครกอย่างอื่นคละคลุ้ง นายร้อยเวรเมียงมองหานายเขิน เมื่อพบแล้วจึงเอื้อมมือไปผลักเบาๆ แต่แล้วก็ต้องหดมือกลับโดยเร็วเมื่อปรากฏว่า ทั้งเนื้อทั้งตัวของคนที่เขาปลุกนั้น เปรอะเปื้อนด้วยอาเจียน เขาบ่นพึมพำเปลี่ยนใช้เท้าสะกิดเบาๆ

From that day forward, Khern’s reputation soared among the people while other candidates avoided public meetings to stay away from the jeers. Some, growing afraid, ran away back to Bangkok.

Election day came and passed with nothing bad happening. The official results were announced a little past eight o’clock in the evening. Soon after, Sergeant Huat rushed breathlessly up to the duty officer at the police station.

"Now I’ve had it, sir," the poor policeman sniffled. "Mr. Khern, he was drunk and raising a row in the market. I locked him up here since morning and now he has been elected the representative of the people. I’m not going to be in this district very long, that’s for sure." His voice was filled with dread.

"That’s bad. That’s really bad. Have you released him yet?" the duty officer asked, lifting his eyes from the daily reports. But Sergeant Huat had already disappeared.

The duty officer then walked over and opened the jail cell door. The three of them were sprawled on the floor sleeping. The stink of vomit mixed with other filth floated out. Locating Khern, the officer reached out to shake him lightly but swiftly withdrew his hand when he found his target covered with vomit. He grumbled to himself and used his foot instead, nudging Khern gently.

"Sir, sir, mister, hey Khern, Khern."

"Huh," Khern drawled. "Where am I? Give me some water." He screwed up his eyes. "Black as pitch."

It’s night already. You can leave, sir. Please wake up those two gentlemen."

"Eh, who are you talking to, lieutenant?" Khern asked, astonished.

"I’m talking to the honorable representative, sir. Please leave. The election is over now."