เรื่องสนุกนึก

พระนิพนธ์ กรมหลวงพิชิตปรีชากร

main     1    2    3     4   5

วันหนึ่งมีพระสงฆ์หนุ่ม ๔ รูป นั่งสนทนากันอยู่ที่คั่นบันไดหน้าพระอุโบสถวัดบวรนิเวศ ก่อนเวลาพระลงอุโบสถ พอเด็กมาบอกกับพระองค์หนึ่งว่า คุณแม่อนกลับมาแล้ว พระองค์นั้นตอบว่า เออแล้วเด็กก็ไป

พระองค์หนึ่งจึงถามว่า คุณสมบุญจะสึกเมื่อไรกำหนดแล้วหรือยัง พระสมบุญจึงตอบว่า ยังไม่แน่คอยโยมอินอยู่ พรุ่งนี้จึงจะไปปรึกษาแกดู จึงจะตกลงได้ ก็คุณล่ะ จะออกวันสิบสองค่ำนี้แน่หรือสึกแล้วจะไปเข้าที่ไหน ทำอะไรบอกกันบ้างสินะ ผมเองนี่ยังลังเลที่สุด ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรเข้าที่ไหน

พระทรัพย์จึงว่า คุณเข็มนะ แกมันไปไหนไม่ได้พ้นศาลาลูกขุนไปได้หรอก ด้วยแกมันคร่ำเสียทางนั้นแล้ว ผิดนักก็ออกหัวเมืองเท่านั้นแหละแน่ แน่ะ ถ้าเป็นยกกระับัตรหรือคุณปลัดขึ้นละอย่าลืมผมนะ ไปติดไปต้อยเข้าล่ะ อย่าเรียกค่าเชิงประกันให้มันเหลือเกินไปล่ะ อ้ายตำราเลือกประกันของคุณละผมคร้ามนัก

พระเข็มจึงตอบว่า คุณก็เหมือนกันแหละไปไหนไม่พ้นหละ อีกหกวันก็จะแต่งตัวแห่เสด็จฟ้อไปเหมือนเมื่อวานซืนนี้อีก ผมต้องขอสัญญามั่งนะ เผื่อถูกดีไก่ฎีกาเข้าบ้าง และเป็นที่พึ่งบ้างนะขอรับ คุณเหลงอย่างไร ยิ้มไปทีเดียว กริ่มใจที่ได้เปรียบเพื่อน มะรืนนี้ก็ ฮึ ฮึ อย่านะขอรับ เขาว่าถ้าใจยังไม่ขาดละยังเป็นปาราชิกได้นะขอรับคุณพระครูท่านว่าอย่างนั้นจริงๆนะ

พระทรัพย์จึงว่า อย่าไปล้อท่านเลย ท่านกริ่มเพราะท่านไม่เหมือนกับเราๆนี่ สึกออกไปแล้วยังต้องหา ท่านสึกออกไปนอนกิน มันผิดกันจริงๆ คุณเลี้ยงเพื่อนไว้ใช้ ถึงมันยากมันจนมันก็ยังเป็นนคน ถึงไม่มีทรัพย์ก็ยังมีน้ำใจ ไม่มีบุญอำนาจก็ยังสามารถจะฟันไม่ได้จริงๆนะขอรับ

Back to Sanook-nuek mainpage