เรื่องสนุกนึก

พระนิพนธ์ กรมหลวงพิชิตปรีชากร

main    1    2    3     4   5

พระเข็มมาหา พระสมบุญก็ยกเอาปั้นน้ำชาหมากพลูมาตั้งแล้วก็ชวนพูดด้วยความร้อนใจว่าคุณๆผมบัดนี้มีความทุกข์นักด้วยเรื่องราวของผมเป็นอย่างไร คุณก็รู้อยู่แล้ว เดี๋ยวนี้ผมจะสึกออกไปคนอย่างผมนี้จะทำอย่างไร อะไรจึงจะดีเป็นที่ตั้งตัวสืบไป

พระเข็มจึงว่า ฮา คุณถามความที่ง่ายใครๆก็ตอบได้ทุกคน แต่เป็นข้อความที่คุณจะฟังเอาเป็นแน่ไม่ได้สักคน คุณถามไปร้อยคนก็ร้อยอย่าง ผมจะรู้ที่จะตักเ้ตือนอย่างไร ถ้าจะตอบให้เป็นประโยชน์จริงแก่คุณๆก็จะว่าเหมือนกับไม่ตอบอีกนะแหละ

เอาเถอะบอรับ พระสมบุญเตือนและพูดต่อไป ผมไม่ว่า คำเดียวถ้าถูกถ้าดีจริงแล้ว ก็ดีเสียกว่า คุณตอบผมสักสามวันอีก

พระเข็มยิ้มแล้วตอบว่า ถ้าคุณเห็นดังนั้นละก็ ผมก็บอกคำเดียวว่าตามแต่ใจคุณเท่านั้นแหละขอรับ อา พระสมบุญคราง ก็สั้นแท้สั้นจริงและกว้างจริงด้วย ผมอยากจะให้แคบเข้าอีกสีักหน่อย ขออีกทีเถอะขอรับ

พระเข็มจึงว่า ถ้าอย่างนั้นผมจะกลับความพูดใหม่ว่า วิชชาใดๆย่อมเป็นของดีแท้หลา่ยอย่าง แต่ความรักของผู้เรียนและผู้ใช้เป็นสำึคัญ ถ้ารักจริงเรียนจริงใช้จริงก็เป็นประโยชน์จริงตามคำบุราณว่า

Back to Sanook-neuk mainpage