เรื่องสนุกนึก

พระนิพนธ์ กรมหลวงพิชิตปรีชากร

main      1    2    3    4    5

พระเหลงจึงว่า พูดอะไรอย่างนั้น ผมนะเหลาสิดหลอก ว่าแต่คุณอีกจะลืมกัน ทำไมกับผมคนค้าขายมันก็ได้แต่พอกิน มีแต่ผมจะพึ่งคุณ เป็นถ้อยร้อยความสารพัด เอาหรือเรามาสบถกันเสียต่อพระก็เอา ยังไงท่านเข็ม คุณสมบุญว่ายังไงล่ะ ฮะ เอาแหมล่ะ

สบถไม่สบถมันก็เหมือนกัน คนมีใจซื่อถือความสัตย์ด้วยกัน รักกันแล้วมันไม่ต้องสบถดอก (นี่เป็นคำพระสมบุญตอบและพูดต่อไปว่า) ที่จริงการที่รักกันชอบกันช่วยกันนี้เป็นประโยชน์มากเหมือนด้ายเกลียวเหนียวกว่าด้ายเส้น เราก็รู้จักเห็นใจกันทั้งนั้น ถ้าสึกหาออกไปภายหน้ามีทุกข์สุขอย่างไรพอช่วยกันได้ ต้องช่วยกันทั้ง ๔ คนเรานี้หละนะขอรับ ดี ดี เอา เอา พร้อมกันว่า พอถึงเวลาลงโบสถ์ก็พากันเข้าไปสวดมนต์ในพระอุโบสถ

คำพูดที่ได้เล่ามาข้างต้นนี้ ผู้อ่านคงจะเข้าใจได้ว่าพระสงฆ์ทั้ง ๔ รูปนี้จะสึกพรรษาเดียวกันพร้อมกันและคงเข้าใจได้ว่าพระทรัพย์เป็นคนอยู่ในกรมพระตำรวจ พระเข็มเป็นเสมียนความ พระเหลงเป็นบุตรจีนแต่พระสมบุญนั้นได้ความแต่่ว่าอาศัยแม่ิอิน แต่ไม่รู้ว่าเป็นอะไร อย่างไร เพราะฉะันั้นต้องอธิบายอีกหน่อยหนึ่ง พระสมบุญนี้เป็นบุตรคนมีตระกูลสูงแต่ตกยาก ด้วยติดมากับมารดาซึ่งต้องออกมาจากตระกูลพระสมบุญยังเล็กๆอยู่ มาบวชเณรอยู่วัด มารดาตายไปก็เป็นคนสิ้นญาติที่อุปถัมภ์ แต่ญาติฝ่ายบิดานั้นไม่รู้จักหรือเขาทำไม่รู้จัก

Back to Sanook-nuek mainpage