นักการเมือง The Politician

newsd2.gif (3910 bytes) เงาสนต้นนั้นที่สูงชะลูด พาดทับบนถนนขรุขระหดสั้นเหลือเพียงวาเศษ บริเวณตลาดเงียบหงอยเช่นวันก่อนๆมีรถจักรยานวิ่งผ่านกันนานๆครั้งใต้กันสาดที่พอกด้วยฝุ่นสีคล้ำหนาเตอะ ชาวบ้านเดินไปมาอยู่สองสามกลุ่ม เสียงเอะอะโครมครามดังลอดมาจากร้านสุราอาหารตรงหัวมุมเป็นครั้งคราวแต่ทุกคนก็ผ่านไป โดยปราศจากความใส่ใจใยดี เพราะเป็นที่รู้กันว่าในกระบวนเมา ไม่เลือกเวลาและฤดูกาลนั้นไม่มีใครอื่นนอกจากพวกของนายเขินหรือที่ชาวตลาดทั่วไปเรียกอาจารย์เขินกับลูกน้องสามสี่คนซึ่งถ้าจะพูดกันอย่างจริงจัง เขาเหล่านั้นก็ไม่ถึงกับจะชั่วช้าเลวทรามมากมายนัก แม้จะเกกมะเหรก โวยวายอาละวาด ก็มักจะเป็นเวลาที่ต่างคนร่ำสุรายาเมาเข้าไปจนแประและตัวนายเขินผู้เป็นหัวโจกเองก็ไม่ใช่ชายชั่วมาจากอื่น อดีตก็เป็นถึงสมภารเจ้าวัด บวชเรียนได้ถึงนักธรรมโท ข้อวัตรปฏิบัติก็สำรวมเรียบร้อย เป็นที่นับถือของอุบาสกอุบาสิกามากมาย  

Shadows from very tall pine trees that were falling across the rough road had receded to only a small fraction. As usual, the market was silent during this time of day. Once in a while a bicycle passed. Under the overhanging roofs thickly covered with dust, a few groups of country people were walking. Now and then shouts came from the café on the corner, but the passers-by did not pay any attention, since everyone knew all those who might be a bit drunk any time or season.  Who else would it be but Khern or, as he was known around town as "Teacher Khern," and his three or four cronies. To tell the truth, they weren’t a bad bunch. If boisterous, it was often when each had drunk enough to be polluted, and Khern, the leader, was no alien to intemperance. Rather, he had risen to be abbot of the local temple. He had reached the second of the three lower levels of Dharma studies; he performed his religious tasks well; and he was highly-regarded by the devout.

| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |