page4

เกิดลดแก้วลงจากปาก เลื่อนไปข้างหน้า
ผงกศีรษะสองสามครั้ง
"เลือกซี ข้าเห็นพวกบนจังหวัดมันคุยกันเสียงขรม ว่าถึงเวลาออกไปขู่เข็ญชาวบ้านเอาความดีความชอบกันอีกแล้ว"

ลมพัดมาอู้หนึ่ง ฝุ่นสีแดงบนท้องถนนกระจายฟุ้งเข้าไปในร้าน เสียงใบสนร่วงลงบนหลังคาห้องแถวเผาะแผะ
"ข้ามีความคิด" ก้อยอ้อแอ้ขึ้นมาอีก "ถ้าเขาเอาผู้แทนอาจารย์ควรเข้าแข่ง"
"เข้าทีของมันแฮะ" เกิดสนับสนุน
ก้อยได้ใจ ยงโย่ขึ้นพูดเต็มเสียง "เพราะเอ้อ เพราะว่าอาจารย์เราก็ใหญ่โข เงินทองก็มีใช้ ลูกเต้าไม่มีให้ห่วง อ้ายทรัพย์สินเงินทองมันก็เหมือนเสบียงกรังของกิเลสจริงไหมวะขวาน" ผู้ถูกถามพยักหน้าหงึกๆ

Gurd put the glass down, brought his stool closer to the table and shook his head two or three times. "Election for sure. I heard the guys up at the provincial office spreading it around that it was time to get some service points again by going out and having the people knuckle to."

The wind blew a cloud of red dust from the road into the shophouse. Falling pine needles fell onto the tin roof.

"I have an idea," Koi spoke up again. "If they need representatives, why don’t you run, Teacher?"

"Ha! You’ve got something there," Gurd backed him up."

Koi, gathering enthusiasm, half stood up from his stool and continued in a loud voice, "Because…um…because the Teacher is a great man. He has money and no children to worry him. Wealth is corrupting, so why hang on to it? That’s exactly right, isn’t it Kwahn?" The person questioned agreed with a slow nod of his head.