เขินกับพวกปากเจ่อ ตาปิดและหูบวม โซเซกลับบ้าน
อย่างระโหย "ท่ามันแย่" เขาพึมพำกับลูกน้องขณะที่โงนเงนไปตามถนน คืนนั้นทุกคนหลับไหลไม่ได้สติ นอกจากเขินคนเดียวที่นอนไม่หลับ เขาเฝ้าคิดถึงลู่ทางที่จะเอาชนะให้ได้ จากแรงชกปากเขาเมื่อครู่ ทำให้คิดถึงวิธีจะชนะคนเหล่านั้น เขินยกมือขึ้นลูบริมฝีปากและครางเบาๆแต่แล้วเขาก็ยิ้มคนเดียวก่อนที่จะฟุบหลับ รุ่งสางเขินโผเผลุกขึ้นอย่างมึนงง ร่างซวนเซไปข้างหน้าสองก้าวสะดุดเข้ากับร่างของขวานจึงเตะเบาๆตรงกลางหลัง "ขวานลุก ลุกโว้ย" ขวานพลิกตัวใช้มือทั้งสองยันพื้นลุกขึ้นนั่ง แต่แล้วก็ฟุบลงไปอีก พยายามสองสามครั้งจึงสำเร็จ ชำเลืองมองดูผาดๆ
"อาจารย์ผอมเหลือเกินนิ"
เขาบ่นอุบอิบขณะที่ควานหาขันน้ำ
"คงจะเพราะแก่เหล้ากับอดนอน"
"เออน่า ไม่ต้องสรรเสริญ รูปัง อนิจจัง"

"No good! Shut up! Nonsense! No…." Before the word was out of him, Khern realized he was flat on his back from the force of somebody’s fist to which was added a growl, "We’re all waiting for money so what the hell are you shouting for?"

Khern, his mouth and ears swollen, an eye closed, staggered towards home with his friends, dejected. "It looks bad," he muttered to his cronies while swaying down the road. That night all except Khern slept in a stupor. The force of the blow earlier that evening forced his mind to search for a way to get the better of them. He rubbed his mouth and groaned softly, but before dropping off to sleep, he smiled.

At dawn, Khern, still dizzy, got up and staggering a few steps forward stumbled over Kwahn, kicking him lightly in the middle of the back.

"Kwahn, get up, get up Kwahn."

Kwahn turned over and bracing himself with both hands against the floor reached a sitting position but then fell over again. On the third try, he stayed up and squinted about. "You sure are skinny, Teacher," he mumbled while fishing about for a water bowl. "Must be from too much drink and not enough sleep."

"None of your flattery. Nothing physical is permanent."

Kwahn pulled Koi up from his sleep. The cloudless morning was chilly, the mist tumbling with the pale sunshine. Khern looked at his two followers, his eyes showing fatigue.

"Koi, Kwahn," he started slowly, "I have found the way to do the loud mouths in. I know that most of the crowd have come because they think money is going to be handed out." He stroked the still-swollen parts of his face. "So you two go around the market- place and tell everyone that if they want to get money, come to my house. Tell them that I’ll get the money myself."