วันรับสมัคร เขินพร้อมด้วยขวาน ก้อยและเกิดได้ไปขอสมัครด้วย การสมัครผ่านไปอย่างเรียบร้อย เมื่อเขินได้มอบเงินสามพันบาทกับรูปถ่ายเมื่อตอนสึกจากพระใหม่ๆไปจำนวนหนึ่ง จากวันนั้นเป็นต้นมา บริเวณตลาดน้อยๆของจังหวัดปลายอาณาเขตเริ่มคึกคัก รถยนต์ทั้งป้อมทั้งยาวอุตส่าห์บุกบั่นเข้าไปวิ่งขวักไขว่ การเลือกตั้งครั้งนี้มี
ผู้สมัครรับเลือกตั้งทั้งหมดเกือบสิบคน มีทั้งที่เป็นอดีตข้าราชการ ทนายความ ที่ขุน คุณหลวง ส่วนมากไปจากเมืองหลวงและจังหวัดใกล้เคียง เขินคนเดียวที่เป็นคนของจังหวัดนั้น

The news that Mr. Khern Kianrak, more commonly known as Teacher Khern, would run for election as a people’s representative spread quickly from the end of the market at the beginning of the road right up to the provincial administration building. Government officials split their sides with laughter, but the common folk knew only that a candidate had to be obliging and generous and good at passing out whisky, cigarettes, and even money, and had to like loud talk about things no one knew anything about, and well…Teacher Khern seemed fully qualified.

On the day fixed for the nomination of candidates, Khern filed his papers, accompanied by Kwahn, Koi, and Gurt. No difficulties were encountered. Khern paid the deposit of 3,000baht and handed in a number of photographs taken when he had just left the monastery. From that day on, the little market-place of this frontier province perked up. Cars of various shapes and sizes managed to make their way to the province and dashed from one corner of the town to the other. For this election there were almost ten candidates including former government officials, lawyers, titled bigshots, and grand city folks, most of them from the capital and neighboring provinces. Only Khern was a native of the province.