"พวกท่านมีอะไรจะให้เราบ้าง""อะไรอันเป็นความปรารถนาของประชาชนในจังหวัดของเรา สิ่งใดจะอำนวยให้เกิดประโยชน์สุขต่อประชาชนในจังหวัดของเรา กระผมจะขอรับใช้พี่น้องของผมจนขาดใจ" คนหนุ่มปลายแถวชิงตอบพร้อมกับโค้งคำนับ พาให้คนอื่นโค้งตามไปด้วยปราศจากการลังเล เขินตะโกนเต็มเสียง "เงิ้น เงิน เราอยากได้เงิน" สิ้นเสียงเขิน ประชาชนส่งเสียงอื้ออึง "เงิน พวกเรามาเอาเงิน" เสียงกระหึ่มครั้งแล้วครั้งเล่า เงิน เงิน ผู้สมัครเริ่มยืนไม่ติด บางคนเหงื่อกาฬแตกพลั่ก หลายคนพยายามขึ้นแถลงนโยบายและอุดมคติ บางคนก็ลุกขึ้นอวดอ้างกิจการที่ได้เคยทำมาและเสนอโครงการที่จะทำต่อไป แต่ทุกคนก็ไม่อาจปราศรัยจนจบได้ เพราเสียงตะโกนขอเงินดังหนักหน่วงยิ่งขึ้น คุณพระผู้ชราที่ถ่อสังขารอันเหี่ยวย่นมาจากเมืองหลวงถึงกับเป็นลมสิ้นสติ ท่ามกลางเสียงโห่ร้องอย่างชอบใจ หลายคนเวียนจะขึ้นพูด แต่ก็ต้องขยี้ต้นร่างปราศรัยอย่างหัวเสีย |
"What have you got to give us?" "Whatever is the desire of the people of our province, whatever will serve the welfare of the people of our province, that will I do for my fellows until the last breath," replied a young one at the end of the row winding up with a little bow which brought the others down in little bows. Without hesitation, Khern yelled at his loudest, "Money, We want money! The crowd took up Khern’s cry. "Money, we’ve come for money! The words reverberated over and over again. "Money, money." The candidates became restless. Drops of sweat appeared. Some tried to state their policies and goals. Some began to praise their own past activities and offered plans for the future. But the increasing demands for money prevented them all from finishing. The old noble who had dragged his wrinkled body up from the capital fainted to the delighted cheers of the crowd. Those who tried to speak crumpled their notes in frustration. |