"อาจารย์พูดอย่างนั้นก็ไม่ถูก
ข้าเห็นว่าคนที่เป็นผู้แทนทุกวันนี้ ต้องเป็นคนเกะกะกเร เอะอะ
ตึงตังด่าคนให้เจ็บถึงปู่ย่าตาทวดอาจารย์ไม่เห็นหรือ พวกมาขอเป็นผู้แทนคราวก่อน มันกุ๊ยเราดีๆนี่เอง มึงมาพาโวย ด่าพ่อล่อแม่กันลั่นถนนกันเป็นร้อยๆ ข้าจึงเห็นว่าอาจารย์นี่แหละเหมาะจะเป็นผู้แทน" "มันยาก ข้าเคยเป็นหัวคะแนนข้ารู้ดี" "นั่นน่ะซี น่านนะซี หัวคะแนนคนอื่นอาจารย์ยังเป็นได้ เป็นหัวคะแนนให้ตัวเองจะไม่ได้เทียวรึ เอาน่าอาจารย์" พลางยกมือไปลูหลัง "ผิดนักก็ หั่นกันเป็นไรไป ฝีมือทางชกต่อยเราก็ออกลือ" "แต่" เสียงผู้เป็นอาจารย์อ่อนลง "แต่ข้าจะเอาอะไรไปพูดกับเขาคนอยากเป็นผู้แทน ข้าเห็นเขาพูดกันมากๆโกหกคุยโวอะไรร้อยแปด คนอย่างข้าแม่จะขี้เมามันก็เคยบวชเคยเรียนมา จะให้ไปโกหกยกตนต่อชาวบ้าน มันกระดากปาก" |
"That’s not right, Teacher. I think to be a representative nowadays, you’ve got to be a hooligan, shout a lot, and put people off by cursing their families right back to their great grandfathers. You saw the bunch running for office last time: no better than us ruffians, shouting around, swearing in the middle of the street. Even if we are a little wild, there are only a few of us. That last crowd of representatives brought in a pack of robbers, hundreds of them. That’s why I think the Teacher would be great as representative." "It’s not easy. I used to be a canvasser. I know." "That’s it. That’s just it! You can be a vote-getter for others. What makes you think you can’t be a better vote-getter for yourself? Give it a try, Teacher. Give it a try." He patted Kehn on the back. "If anything goes very wrong, we’ll punch them out. So what? Our fists are pretty well known around here." "But…," the voice of the Teacher softened. "But what will I tell them? I hear those people hungry for office blabbering, lying, boasting of a million and one things. People like me, even if I am a drunkard. I used to be a monk. I studied
(am educated). If
you want me to lie and boast to the villagers. . .well, it sticks in my throat." |