 เมื่อเขาพอจะเดินได้กระย่องกระแย่ง
และเกิดความครุ่นคิดที่จะหาเงินมาชำระหนี้สิน ในระหว่างที่นั่งเจ็บอยู่นั้น
ความคิดชั่วร้ายอันหนึ่งได้แล่นวูบเข้ามาในสมอง
เมื่อใจนึกกระหวัดไปเห็นภาพของบุคคลที่แต่งเครื่องแบบทหาร
เที่ยวดักจี้ใครต่อใครตามที่เปลี่ยว
มันเป็นทางลัดทางหนึ่งที่เขาจะปลดเปลื้องหนี้สินไปได้
นอกจากนี้แล้วเขายังมองไม่เห็นหนทาง |
When he was able to limp around, and could begin to worry
about how he would get the money to pay back the debts he had incurred while on his sick
bed, a terrible thought flashed through his mind. He pictured a man in soldier's clothes,
prowling in secrecy a desolate place, robbing innocents who passed by. This was one
shortcut that could certainly undo his debts. Aside from this, he saw no other way. |
| แต่ในชั่วครู่ต่อมาสายชีวิตแห่งสัมมาชีพอันยืดยาวที่เขาได้ฝ่าฟันมาในอดีตก็ได้โผล่ขึ้นในดวงความคิดเป็นภาพที่เจิดจ้าแจ่มใส
เขาสะบัดศีรษะอย่างแรงสองสามครั้ง
ครั้นแล้วภาพชายฉกรรจ์ผู้มีดวงหน้าเหี้ยมในมือถือศาสตราวุธยืนซุ่มอยู่ในความมืดและเปลี่ยวก็อันตรธานหายไปและไม่โผล่ขึ้นมาในความคิดคำนึงอีกเลย
เขายกมือท่วมหัวแล้วก็ร้อง "สาธุ" |
But in the next instant, a lifetime of decency, despite his
struggles, emerged in his thoughts, a thought so beautiful, intense, and cheerful. He
shook his head forcefully a few times. And the picture of the fierce man with the cruel
face, who carried weapons and hid alone in the dark never again showed itself. He raised
his hands together above his head. "Amen," he said. |
| ในวันแรกที่เขาเดินได้เต็มเท้า
เขาได้เข็นรถออกมาจากโรงหรือนัยหนึ่งห้องนอนของเขา
เมื่อเขานั่งวางเท้าไปบนกระไดรถ
โน้มตัวไปข้างหน้าพลางทิ้งน้ำหนักลงบนปลายเท้าทั้งสอง ในทันใดนั้น
เขาก็รู้สึกขนลุกซ่าขึ้นมาทั้งตัว |
On the first day he could put his full weight on his feet
again, he pushed the pedicab out of the
garage, also known as his bedroom. He sat on the seat, placed his feet on the pedals, bent
his body forward while shifting his weight to the ends of both his feet. In that instant,
he could feel the goose bumps all over his body. |