ตอนบ่ายวันนั้นทางบ้านเมืองมีงานรับมอบอาวุธยุทโธปกรณ์ใหม่ๆที่อเมริกาจัดส่งมาให้รัฐบาลไทยเขาจะทำพิธีรับมอบที่ท้องสนามหลวง
เขาป่าวประกาศให้ประชาชนไปชมอาวุธใหม่ๆเป็นขวัญตา
เขาประกาศว่าจะมีพระสงฆ์องค์เจ้ามาทำพิธีเจิม อาวุธประหารเหล่านั้นเพื่อความสวัสดีมีชัยด้วย เด็กๆได้ทราบข่าวก็รบเร้าให้พ่อพาไป โดยที่เขาไม่ได้พาเด็กไปเที่ยวเตร่เป็นเวลาตั้งหลายเดือนมาแล้ว เมื่อถูกรบเร้าอ้อนวอน เขาจึงรับคำว่าจะกลับมารับไปเที่ยวในตอนบ่าย เด็กจึงตั้งหน้าตั้งตาคอยพ่อตั้งแต่ก่อนเที่ยง
"กินข้าวกลางวันมาแล้วหรือยัง"
ภรรยาถาม "ยังเลยแก หิวแทบขาดใจ"
เขาเดินตรงไปที่หม้อข้าวหยิบจานสังกะสีที่มีรอยกะเทาะไปทั่วทั้งใบตักข้าวนั่งลงกลางห้อง
ในขณะที่นิ่มเปิดตู้กับข้าวหยิบถ้วยน้ำพริกที่เหลือจากมื้อเช้า
พร้อมด้วยปลาเค็มที่เหลือแต่หัวมาตั้งให้เขา ขณะนั้นยายถือผักบุ้งสดเดินเข้ามา
เขาถูมือด้วยความยินดี""Nope. I'm just about starving to death." He walked straight to the rice pot, picking up a brittle dinner plate along the way. He scooped some rice onto his plate, then sat down in the middle of the room. Nim brought a dish of chili sauce left over from breakfast, and the head of a salted fish, the only piece remaining. Grandmother walked in carrying freshly gathered morning glory. Am rubbed his hands hungrily.
ขณะรับประทาน
อ่ำเล่าถึงเหตุที่กลับบ้านช้าให้นิ่มฟัง
เขาเล่าว่าเมื่อตอนใกล้เที่ยงเขาไปจอดรถ พักหลบแดดเปรี้ยงอยู่แถวคลองหลอด
มีพวกสามล้ออีสานมาพักหลบร้อนอยู่แถวนั้นหลายสิบคน
เขาเหล่านั้นจับกลุ่มสนทนากันถึงเรื่องความอดอยากแร้นแค้นที่พี่น้องทางภาคอีสานกำลังได้รับอยู่
และพวกสามล้อเหล่านั้นจึงเสนอขึ้นว่า พวกเขาควรจะออกเงินกันคนละเล็กละน้อย
แล้วรวบรวมไปให้หนังสือพิมพ์เพื่อให้เขาจัดส่งไปช่วยเหลือพวกพี่น้องทางโน้น
ใครคนใดคนหนึ่งพูดขัดขึ้นว่า "จะหาแดกห่าเข้าไปวันๆหนึ่งยังไม่พอจะยาไส้
หนอยคิดอ่านจะไปช่วยเหลือคนอื่น มึงนี่วอนจะเป็นคอมมิวนิสต์เสียแล้ว"
อีกคนหนึ่งสนับสนุนว่า
"มันจะได้กี่อัฐฤสวะให้ท่านพวกที่มั่งมีเขาช่วยเหลือกันดีกว่าพวกเราอย่าสะเออะ
ไปยุ่งกับเขาเลย มันจะกลายเป็นเรื่องการเมืองไป จะฉิบหายกันใหญ่"As he ate, Am told Nim why he had come home late. Around noon he was taking a rest from the hot sun by Khlong Luad. Also gathered there to escape from the sun's rays were dozens of pedicab, drivers from the Northeast. They all talked about their kinsfolk who were starving in the poverty-stricken Northeast. Because they had all experienced such hardship, one of them suggested that each of them chip in a little money and take it to the newspaper, which would arrange to send it to those in need.
"I can't find enough food to fill my own stomach," someone spoke up, Viand you want to go help someone else? You'd better watch out, you're starting to sound like a communist!"Another pedicab driver offered his opinion. "You're trying to get water from a stone. How much money can we give them? Let the rich people help them. We shouldn't be sticking our noses where they don't belong. It'll all turn into politics. We'll all be screwed."